مسعودي مورخ و جهانگرد قرن چهارم هجري قمري در كتاب مروج الذهب و معادن الجواهر نوشته است : " چون آدم از بهشت بيرون شد مشتي گندم و سي شاخه از درختان بهشت همراه داشت كه از آن ده ميوه پوست دار بود : بادام ، فندق و پسته "

در تورات نيز از پسته سخن به ميان آمده است. در باب 43 از سفر پيدايش گفته شده است كه " يعقوب هنگام فرستادن فرزندانش به دربار يوسف حاكم ، توصيه مي كند كه از محصولات سرزمين خود به عنوان ارمغان برايش ببرند . در زمره اين پيشكش ها از عسل ، كتيرا و پسته نام برده شده است.درباره محل پيدايش پسته ، منابع مختلف نظرهاي گوناگون بيان مي كنند : يك نويسنده فرانسوي آن را بومي ايران ، عربستان و سوريه دانسته است. دانشنامه بريتانيكا پسته را بومي ايران مي داند ، دانشنامه امريكانا پسته را از آسياي غربي مي داند . لاروس آن را به آسياي صغير نسبت مي دهد ، در كتاب دانشنامه فارسي خاورميانه و نواحي مديترانه و در كتاب المنجد از تركستان به عنوان زادگاه پسته ياد كرده اند.